Inhoudelijk onderzoek - Cameravoering

De film bevat voornamelijk camerastandpunten waarbij je meekijkt op dezelfde kijkhoogte als de hoofdrolspelers. Dit zie je terug in de scenes waarbij bijvoorbeeld twee mensen een gesprek voeren; je kijkt mee op ooghoogte en blijft altijd beide spelers in beeld zien, waarbij de camera meestal gericht is op de speler die aan het woord is. Soms is hierbij gekozen voor een close-up. Door dit camerastandpunt krijgt de kijker het gevoel dat hij zelf meeleeft met de spelers. Denkbeeldig staat hij ernaast en de spelers zijn gelijkwaardig aan de kijker.

Burton is vaak beïnvloed door de Duits-expressionistische film, met sterk overdreven sets. Een kermerk van de Duits-expressionistische film is het gebruik van vogel- en kikvorsperspectief. Burton maakt in zijn films ook veel gebruik van deze camerastandpunten, ook in Corpse Bride. Hiermee krijgt een shot of een scene een duidelijke boodschap mee, of krijgt de kijker er een sterk gevoel bij.

Een paar opvallende camerastandpunten uit de film die een duidelijke boodschap of gevoel meegeven:

Victor oefent in het bos zijn huwelijksgeloften. Wanneer dit goed lukt, zien we Victor even als een 'machtig' man en is hij volledig zeker van zijn zaak. Op dit moment schuift hij de ring om een takje, dit zien we van onder in een kikvorsperspectief. Dan gebeurt er iets wat Victor niet had verwacht. De grond begint te schudden en de tak lijkt tot leven te komen. Het blijkt de hand van de Corpse Bride te zijn, en zij rijst op uit de grond. Victor verandert plotseling van een zekere man in een hele bange, onzekere man. Het camerastandpunt gaat hier in mee; we krijgen namelijk direct een vogelperspectief te zien vanuit de ogen van de Corpse Bride. Victor ligt als een klein bang mannetje op de grond en kijkt verschrikt toe. Op dit plaatje is het camerastandpunt-verschil goed te zien:

Victor is inmiddels tussen de doden beland. Hij probeert te vluchten, maar weet niet waar hij naartoe moet. In deze scene wordt hij als een klein, onzeker en bang persoon uitgebeeld door een combinatie van vogelperspectief en totaalshot.


Nog een opvallend gebruik van het kikvorsperspectief is een scene waar de doden zich onder de levenden bevinden. Hier ziet een klein jongetje zijn dode opa weer terug. Het lijkt eerst net alsof de dode het jongetje gaat aanvallen. De scene is heel spannend gemaakt en de dode wordt als een heus monster uitgebeeld. We kijken tegen het monster op, samen met het jongetje, waardoor het monster heel machtig en eng overkomt.


Bij de laatste scène wordt ook gebruik gemaakt van een kikvorsperspectief. We zien Victor en Victoria samen omhoog kijken naar Emily, die bevrijd is en in de vorm van allemaal vlinders richting de maan vliegt. Hierdoor zien we alle hoofdrolspelers nog even bij elkaar in beeld, en het zorgt voor een sprookjesachtig einde.